♛ایمان هدیه آسمان♛

امروز با شکوهترین روز هستیست روزی که آفریدگار تو را به جهان هدیه داد و من میترسم به تو تبریکی بگویم که شایسته تو نباشد به زمین خوش آمدی فرشته ی مهر و زیبایی تولدت مبارک پلک جهان می پرید دلش گواهی میداد اتفاقی می افتد اتفاقی می افتد و فرشته ای از آسمان فرود آمد تولدت مبارک عزیزم منت بر سر تقویم نهادی امروز را سرافراز کردی و باقی روزها را در حسرت گذاشتی تولدت مبارک بازم شادی و بوسه ، گلای سرخ و میخک میگن کهنه نمی شه تولدت مبارک تو این روز طلایی تو اومدی به دنیا و جود پاکت اومد تو جمع خلوت ما تو تقویما نوش...

عسلکای من چند روز تعطیلی خرداد رو با خونواده ی دایی محمد و عمه مریم و عمه عاطفه تصمیم گرفتیم بریم شاهرود و جنگل ابر , بسیار جای زیبا و قشنگی بود , منظره ی اومدن ابرا خیلی جالب بود , یهویی از یه کنار شروع کردن به اومدن,خیییییییییییییییلی قشنگ بود , آدم فقط دلش میخواست بشینه و اومدنشون رو تماشا کنه. آبشارشیرآباد و قابوسنامه و بازازچه ی اینچه برون و پشمکی مقصد بعدی ما بود  , غیر از شب اول که تو داورزن موندیمو از گرما هلاک شدیم , بقیه سفر عالی بود , چه شبی بود!!!انگار اصلا پایان نداشت , من که تا صبح اصلا نخوابیدمو یکسره با شیشه ی کیان روش آب میریختم که یه وقت گرمازده نشه, اونشب خیلی بد بود , خییییییییییییییییلی ولی بقیه سفر عا...

بعد از یه تاخیر طولانی بالاخره اومدیم من معمولا تاریخ پستامو نگاه نمیکنم ولی امروز گفتم ببینم تاریخ آخرین پستم کی بوده وقتی نگاه کردم شاخ درآوردم , دو ماه از آخرین پستم گذشته تا حالا سابقه نداشته تاخیرم اینقدر طولانی باشه دیگه از این به بعد سعی میکنم نذارم گوشه کنار وبلاگ پسرامو خاک بگیره , امیدوارم موفق بشم مهمترین اتفاقی که افتاد تو این چند وقت , اول عوض کردن خونه و اسباب کشی و دومین و مهمترینش به راه افتادن کیان عزیزم بود پسر کوچولوی نازنینم از اواسط ده ماهگیش شروع به راه رفتن کرد , البته اولاش که دو سه قدم راه می رفت و میفتاد ولی از یک هفته پیش دیگه کاملا راه افتاده و خودش بدون کمک کسی بلند میشه و راه میره ای...

این عکسها برای پنج ماهگی کیان بود که با خونواده ی عمه رقیه رفته بودیم یک روستای ییلاقی به نام منیژگان , خیلی جای قشنگی بود و مطمئنا تابسنونش هزار برابر قشنگتره. ایمان و عرفان دشمنان دیروز و رفیق فابریکای امروز سد یخ زده!!!! ایمان با بطری به دنبال آب معدنی ...

پسرای خوشکل من این روزا اینقدر اتفاق پشت سر هم افتاده که اصلا حتی یه نیم نگاه خشک و خالی هم نتونستم به وبلاگتون بندازم , دلم برای وبتون تنگ شده بود خوب شد اومدم از دلتنگی دراومدم اول از همه از ایمان جونم بگم که درست و حسابی زد تو دهن مدرسه و یازده روز تمام مدرسه بی مدرسه ( البته با تعطیلات رسمی ) تقریبا از دو هفته ی پیش مدرسه نرفت تا دیروز , علتشم مریضیای سریالی خونوادگیمون بود , دوشنبه ی دو هفته پیش که زنگ زدم به مامانم دیدم اصلا مامانم نمیتونه حرف بزنه و صداش میلرزه , ما هم از اینجا باروبندیلمونو جمع کردیم و رفتیم ولایتمون که چند روزی پیش مامانم باشیم و مواظبشون تا جمعه که خونه مامانم بودیم و صبح جمعه حرکت کردیم ...

پسر عزیز دردونه ی من , پنج شنبه پنج ماهه شد و به سلامتی قدمای کوچیکشو گذاشت تو ششمین ماه زندگیش به همین سادگی و به همین خوشمزگی پنج ماه از حضور فرشته ی کوچولومون تو خونه ی ما گذشت , اینقدر روزا با شتاب میرن و میان که تا به خودم میجنبم میبینم یک ماه به سن پسرکم اضافه شد کیان نازنین من , تو این یکماه خیلی پیشرفت داشت , اولیش اینکه تقریبا از اوایل پنج ماهگیش غلت زدن رو به صورت حرفه ای یاد گرفته و از این ور خونه به اونور برا خودش غلت میزنه و با هر چی دم دستش بیاد من جمله : شارژر و اتو و سفره و...بازی میکنه , این بلا فکر کنم از اون شیطونا بشه , وقتی که داره با یه چیز ممنوعه بازی میکنه , اینقدر بی سروصدا کارشو انجام میده مثلا...

امروز صبح ایمان به خاطر یه مسئله ای ناراحت بود و گریه میکرد , کیان هم همون موقع بهش نگاه میکرد و میخندید ایمان هم از اینکه یکی بهش بخنده خیلی بدش میاد و فکر میکرد که کیان داره به اون میخنده , خلاصه ناراحت شد و کیان رو دعوا کرد و بهش اخم میکرد بعدشم رفت تو اتاقش , بعد از چند لحظه دیدم صدای گریه میاد رفتم پیشش و گفتم : برا چی داری گریه میکنی؟؟ میگه : آخه من چقدر پسر بدی هستم , چقدر بی وجدانم , آخه آدم یه نی نی کوچولو رو که هیچی نمیفهمه دعوا میکنه ؟ چرا باید داداش کوچولومو که هیچ تقصیری نداره دعوا کنم؟؟؟ واااااااااااااااای خدای من , من اصلا فکر نمیکردم که ایمان اینجور چیزا رو بفهمه و درک کنه , خییییییییییییییلی خوشحال شد...

سلام , سلام , صد تا سلام به پسرای خوشکلم به ایمان و کیان نازنینم که زندگی بدون اونا برام ممکن و متصور نیست و سلام به دوستای عزیزم یه چند وقتی بود که اصلا حوصله ی نشستن پشت کامپیوتر و نوشتن و حجو عکس کم کردن و آپلود کردنشونو و ....نداشتم , ولی امروز دیگه خودمو مجبور کردم که بیام اینقدر کیان این روزا شیرین و خواستنی شده , فداش بشم من الهی یک پسر پرحرفی شده که بیا و ببین , همش میگه : آقوووووو , آخووووو , ابووووو , امممممم , وقتی هم که عصبانیه پشت سر هم اینارو میگه ( البته اون موقع بیشتر به بد و بیراه گفتن به من نزدیکه )فقط کافیه کنارش بشینی و باهاش حرف بزنی , سر آدمو میخوره , همیشه آماده ی خنده ست , آب دهنشم که همیشه...

کیان جونی من امروز شصت و پنج روزه شده , اینقدر شیرین و خواستنیه که دلم میخواد درسته قورتش بدم همش دوست داره باهاش بازی کنیم , صبح ها که از خواب بیدار میشه فقط میخنده  , یکی دو ساعتی هم با خودش سرگرمه و حرف میزنه پسر خوشکل من عاشق داداش عزیزشه و هر جا ایمان میره چشمای کیان نانازی من دنبالشه چند روز پیش ایمان بهم میگه : مامانی بذار امتحان کنم ببینم واقعا منو دوست داره یا همینجوری چشاش اینور و اونور میره ؟؟؟ یعنی ده بار که ایمان هی این طرف و اونطرف رفت و کیان چشماش دنبال ایمان حرکت کرد , بعد ایمان گفت : مامانی مثل اینکه واقعا منو دوست داره ها , همش منو نگاه میکنه . گفتم : پس چی که دوستت داره , مگه میشه آدم داداش به این مهربونی ...