پروردگارا........
به چهره ی معصوم فرزندم نگاه میکنم. گاهی اوقات فراموش میکنم که چگونه به خداوند التماس میکردم که فرزندی سالم به من عطا کند. گاهی اوقات در اثر خستگیهای روزانه و فشارهای زندگی، فراموش میکنم که چه روزها و شبهایی اشک میریختم و زاری میکردم به درگاه خداوند، که فرزندی را که در شکم دارم سالم به مقصد برساند. فراموش میکنم که فرشته ای در کنار دارم که اگر نبود، همه چیز برایم بی مفهوم بود. فراموش میکنم بیشتر ببینمش، بیشتر برایش وقت بگذارم، کمتر سرش فریاد بکشم و کمتر او را مواخذه کنم. خدایا! بار دیگر از درگاهت تقاضا میکنم برای بزرگ کردنش و انسان تربیت کردنش، به من صبر بدهی. بارالها! ازتو میخواهم کمکم کن...